بررسی تاثیر اعتیاد به کار در بهره وری نیروی انسانی با تعدیل گری سرمایه فکری کارکنان دانشگاه لرستان

هدف این پژوهش تعیین رابطه 3 مؤلفه اعتیاد به کار (عجین شدن با کار، تمایل درونی در کار ، و لذت از کار) در بهره وری نیروی انسانی با تعدیل گری سرمایه فکری (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، و سرمایه رابطه ای ) است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه آماری پژوهش شامل تعداد201نفر از کارمندان دانشگاه لرستان ، بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری عبارت از سه فرم پرسشنامه  پرسشنامه اعتیاد به کار اسپنس و رابینز  ، پرسشنامه بهره وری نیروی انسانی براساس مدل آچیو هرسی و گلداسمیت  و پرسشنامه سرمایه فکری بنیتس بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که اعتیاد به کار با بهره وری نیروی انسانی رابطه معنی داری دارد؛ این رابطه بویژه هنگامیکه متغیر تعدیل گر سرمایه فکری وارد معادله می شد از استحکام بیشتری برخوردار بود. به عبارت دیگر می توان گفت که سرمایه فکری ،  شدت رابطه بین اعتیاد به کار و بهره وری نیروی انسانی را  افزایش می دهد